Suprise Suprise!!
Door: Rebeka
Blijf op de hoogte en volg Zuid-Afrika gangers
24 April 2015 | Zuid-Afrika, Kaapstad
De dag begon met het mooie geluid van Annet die mij wakker maakte. Met de woorden: `Er was een miscommunicatie we moeten er eerder zijn , je hebt niet veel tijd om je klaar te maken`. Dus we moesten ons haasten om op tijd bij de kinderdienst te zijn. Gelukkig was het worshipteam al klaar voor de start en zaten de kinderen klaar. We begonnen met gave kinderaanbidding en - dans. Vervolgens moesten we alles aan elkaar improviseren, want niets ging zoals het gepland was. Maar dat maakte het eigenlijk alleen maar leuker en avontuurlijker met de kinderen. Onze medestudenten kwamen ons helpen met het vullen van de dienst door een getuigenis te geven en een verhaal te vertellen. De kinderen zelf dansten en zongen liederen. We waren op deze manier in staat om Gods liefde op een andere manier te tonen. We eindigden de dienst met een polonaise, die werd geleid door Greta die zoals wel vaker weer eens te hard ging (net als in de auto). Ik deed mee met de gedachte dat het een relaxte dans door de hal zou zijn, maar ben nog nooit zo buiten adem geweest na een polonaise. Met moeite kreeg ik het slotwoord eruit.
Daarna zijn we bezig geweest met het oefenen voor de worship. Wat echt ook wat chaotisch ging maar tegelijkertijd ook heel leuk was. Het was heel krachtig, mede door de input van Greta die ervaring heeft met vrije aanbidding en het aanbiddingsteam dat in vrije aanbidding ging. Het team begon te bidden en proclameren tijdens de aanbidding en studenten die geen onderdeel van het worshipteam waren vielen bij. Het eindigde ermee dat we ook voor genezing en dergelijke voor elkaar baden.
Ik had een korte “break” waarin ik lekker naar worshipmuziek kon luisteren en ondertussen van de loomstiekjes die we hadden overgehouden van de New Jerusalem Girls, armbandjes en kettinkjes heb gemaakt voor de kinderen. Terwijl ik ondertussen een onverwacht preekje voor die avond voorbereidde. Ik moet eerlijk bekennen dat ik meer genoot van het maken van de kettinkjes dan dat de kinderen genoten van het ontvangen ervan.
Vervolgens gingen we naar de Youth Girls. Daar hebben we de meiden een dans helpen instuderen. De dans werd nog veel mooier dan ik had had kunnen verwachten. Het was zo inspirerend om hun talent en hun vreugde in het dansen te zien. Ik heb genoten van de kleinsten die nog niet meer deden dan hun kontjes schudden tot de oudsten die ongeloofelijk getalenteerd waren in het zich uitdrukken op muziek.
Hierna hadden we het snelste diner ooit gevolgd door een dienst die ook weer heel anders liep dan was gepland, maar daardoor ik kreeg ik juist het gevoel dat ik het ene na het andere cadeautje aan het uitpakken was. Het begon al met de dans die we met de meiden hadden ingestudeerd. Het geluidssysteem bleek niet aanwezig te zijn. Dit leidde tot paniek bij de meiden die de dans hadden voorbereid. Vervolgens aan mij de taak om de meiden te kalmeren. De dans ging echter heel goed, veel beter dan het met oefenen ging. Vervolgens volgde de ene na de andere sketch van de New Jerusalem Bo ys en Girls. Wat ook voelde als het uitpakken van een cadeautje, omdat je ineens een hele andere kant zag van de mensen met wie we al twee weken waren opgetrokken. Een andere verrassing was dat de sketches zoveel tijd in beslag namen, dat het er op begon te lijken dat de preek van Shamae, die ze al voorbereid had voor we vertrokken naar Zuid- Afrika, zou vervallen. Maar gelukkig werd ze na de laatste sketch toch op het podium gevraagd. Het was zo`n krachtige preek! De jongeren (New Jerusalem Boys en Girls) in de zaal waren geboeid aan het luisteren en reageerden op haar, ook al hadden ze al een lange tijd gezeten. Ik kon dit allemaal goed bekijken, omdat ik Shamae aan het vertalen was en dus ook op het podium stond. De preek werd afgerond met een hele krachtige zegen die over de jongeren werd uitgesproken.
Terwijl ik van het podium kwam was er een kort moment om even op adem te komen waarna we naar het volgende programmpunt gingen. Hier zat een andere groep jongeren al te wachten op ons. We hadden een korte maar mooie tijd van aanbidding.Waarna Mees en ik in het diepe werden gegooid, omdat we mochten preken (terwijl ons dit gisteren pas gevraagd werd) waarvoor we ons , eigenlijk niet hebben kunnen voorbereiden. Het was een interessante ervaring, maar tegelijkertijd af te raden omdat je dan soms dingen vertelt die je anders niet verteld zou hebben omdat ze ietwat beschamend zijn, zoals bepaalde herinneringen uit je kindertijd (m.b.t. toiletgang). Zeker omdat er mensen in de zaal zaten die zich er niet voor schamen dit bij tijd en wijle in herinnering te brengen. Desalniettemin kwam de boodschap over en we hadden een prachtige tijd van samen zijn en bidden voor het jeugdhonk. Het jeugdhonk is namelijk een nieuw project, behalve het gebouw is er eigenlijk nog niets dus we hebben voor voorziening in spullen. Het is een prachtig project, maar op het moment is het als lopen op watern, omdat er nog eigenlijk niets is. Maar ook al is er eigenlijk nog niets, de jeugd deed enthousiast mee. Ze namen afscheid van ons met woorden van zegen en bedankjes.
We hadden een gezellige rit naar huis, waar we nog even aan de chips en cola zijn gegaan. Terwijl ik ondertussen met Anne (voor de vertaling) de blog aan het schrijven was.
Bedankt voor het lezen, je interesse en je tijd.
Gezegende avond ;-)
Daarna zijn we bezig geweest met het oefenen voor de worship. Wat echt ook wat chaotisch ging maar tegelijkertijd ook heel leuk was. Het was heel krachtig, mede door de input van Greta die ervaring heeft met vrije aanbidding en het aanbiddingsteam dat in vrije aanbidding ging. Het team begon te bidden en proclameren tijdens de aanbidding en studenten die geen onderdeel van het worshipteam waren vielen bij. Het eindigde ermee dat we ook voor genezing en dergelijke voor elkaar baden.
Ik had een korte “break” waarin ik lekker naar worshipmuziek kon luisteren en ondertussen van de loomstiekjes die we hadden overgehouden van de New Jerusalem Girls, armbandjes en kettinkjes heb gemaakt voor de kinderen. Terwijl ik ondertussen een onverwacht preekje voor die avond voorbereidde. Ik moet eerlijk bekennen dat ik meer genoot van het maken van de kettinkjes dan dat de kinderen genoten van het ontvangen ervan.
Vervolgens gingen we naar de Youth Girls. Daar hebben we de meiden een dans helpen instuderen. De dans werd nog veel mooier dan ik had had kunnen verwachten. Het was zo inspirerend om hun talent en hun vreugde in het dansen te zien. Ik heb genoten van de kleinsten die nog niet meer deden dan hun kontjes schudden tot de oudsten die ongeloofelijk getalenteerd waren in het zich uitdrukken op muziek.
Hierna hadden we het snelste diner ooit gevolgd door een dienst die ook weer heel anders liep dan was gepland, maar daardoor ik kreeg ik juist het gevoel dat ik het ene na het andere cadeautje aan het uitpakken was. Het begon al met de dans die we met de meiden hadden ingestudeerd. Het geluidssysteem bleek niet aanwezig te zijn. Dit leidde tot paniek bij de meiden die de dans hadden voorbereid. Vervolgens aan mij de taak om de meiden te kalmeren. De dans ging echter heel goed, veel beter dan het met oefenen ging. Vervolgens volgde de ene na de andere sketch van de New Jerusalem Bo ys en Girls. Wat ook voelde als het uitpakken van een cadeautje, omdat je ineens een hele andere kant zag van de mensen met wie we al twee weken waren opgetrokken. Een andere verrassing was dat de sketches zoveel tijd in beslag namen, dat het er op begon te lijken dat de preek van Shamae, die ze al voorbereid had voor we vertrokken naar Zuid- Afrika, zou vervallen. Maar gelukkig werd ze na de laatste sketch toch op het podium gevraagd. Het was zo`n krachtige preek! De jongeren (New Jerusalem Boys en Girls) in de zaal waren geboeid aan het luisteren en reageerden op haar, ook al hadden ze al een lange tijd gezeten. Ik kon dit allemaal goed bekijken, omdat ik Shamae aan het vertalen was en dus ook op het podium stond. De preek werd afgerond met een hele krachtige zegen die over de jongeren werd uitgesproken.
Terwijl ik van het podium kwam was er een kort moment om even op adem te komen waarna we naar het volgende programmpunt gingen. Hier zat een andere groep jongeren al te wachten op ons. We hadden een korte maar mooie tijd van aanbidding.Waarna Mees en ik in het diepe werden gegooid, omdat we mochten preken (terwijl ons dit gisteren pas gevraagd werd) waarvoor we ons , eigenlijk niet hebben kunnen voorbereiden. Het was een interessante ervaring, maar tegelijkertijd af te raden omdat je dan soms dingen vertelt die je anders niet verteld zou hebben omdat ze ietwat beschamend zijn, zoals bepaalde herinneringen uit je kindertijd (m.b.t. toiletgang). Zeker omdat er mensen in de zaal zaten die zich er niet voor schamen dit bij tijd en wijle in herinnering te brengen. Desalniettemin kwam de boodschap over en we hadden een prachtige tijd van samen zijn en bidden voor het jeugdhonk. Het jeugdhonk is namelijk een nieuw project, behalve het gebouw is er eigenlijk nog niets dus we hebben voor voorziening in spullen. Het is een prachtig project, maar op het moment is het als lopen op watern, omdat er nog eigenlijk niets is. Maar ook al is er eigenlijk nog niets, de jeugd deed enthousiast mee. Ze namen afscheid van ons met woorden van zegen en bedankjes.
We hadden een gezellige rit naar huis, waar we nog even aan de chips en cola zijn gegaan. Terwijl ik ondertussen met Anne (voor de vertaling) de blog aan het schrijven was.
Bedankt voor het lezen, je interesse en je tijd.
Gezegende avond ;-)
-
25 April 2015 - 07:56
Bert Loonstra:
Het was een hectische dag, dat begrijp ik wel uit het verslag van jullie. Maar met veel spontane momenten en met een dankbaar publiek, en bovenal met God die jullie weer heeft gebruikt om licht te verspreiden op de Ark!
Ik wens jullie nog een prachtige afsluiting van je missiontrip (al heb je misschien nog weinig zin om ZA te verlaten..... ;-( -
25 April 2015 - 16:09
Elly:
Wat een mooie omschrijving van de dag, Rebekka.
jullie maken veel mooie dingen mee met God.
Ja weinig voorbereiding, soms is dat goed, laat de H Geest maar z'n gang doen.
Jullie laatste dag vandaag, morgen alweer vertekken naar Nederland, wat gaat de tijd toch snel he?
Hele goed vlucht en veilige reis voor de hele groep.
Jan en Elly -
25 April 2015 - 17:11
Rob:
Ik heb een leuke verrassing voor alle twee de missieteams: Om jullie missietrips nog "onvergetelijker" te maken hebben we 2 codes gehad voor een large fotoboek ter waarde van 85 euro elk bij MyPhotoFun van GIGAPRINT onze drukwerk leverancier...kontakt me voor de codes -
25 April 2015 - 21:20
Hannie Lakeman:
Wat een heerlijke afsluiting! Misschien niet helemaal gepland, maar dat maakt God niet uit.
Jullie zullen nu wel in het vliegtuig zitten. Jammer voor Zuid-Afrika, fijn voor ons! We hebben genoten van jullie blogs en kunnen niet wachten om jullie weer in de ogen te kunnen kijken en van jullie persoonlijk te genieten.... Wat een team! Tot gauw :)))
Jan en Hannie
-
25 April 2015 - 23:28
Adriana Marges:
Lieve Vrienden,
De Heer danst van vreugde met en in jullie en wij dansen mee.
Heel hartelijk dank voor al het wonderbaarlijkse dat God door jullie heeft kunnen doen
Tot ziens en speciaal Rebeka en Mees tot de bruiloft.
Shalom,
Jacques en Adriana -
26 April 2015 - 07:21
Maaike:
Planning van Papa en planning van de mensen. Prachtig dat jullie erin mee kunnen gaan en dat het dan zo mooi wordt. Dat bemoedigt. Bij de voorbereidingslessen hoorden we al dat het vaak genoeg anders kan gaan dan gepland en jij beschrijft dat nu zo mooi. Wij dienen een geweldige God. Vandaag weer terug naar huis. Dan zie je op het vliegveld: you xame as a visitor, you leave as a friend. Maak je er een foto van?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
