13 april: een bijzondere kennismaking

Hallo allemaal,

Na een korte nachtrust is vandaag ons avontuur echt van start gegaan. We ontbeten in het pension, waarna we vertrokken richting de Ark. Het links rijden is nog erg wennen voor zowel de chauffeurs als de passagiers en levert hier en daar hilarische momenten op. Zoals een bestuurder die aan de bijrijderskant wil instappen.

De verschillen tussen rijk en arm zijn duidelijk te zien. In downtown Kaapstad zijn grote kantorenflats, we reden langs villa wijken, maar ook langs een uitgestrekt township. Daar leven de mensen in houten- en golfplaten krotten. Het ziet er troosteloos uit en overal ligt afval. The Ark is gelegen aan de rand van zo'n township.

Toen we op de Ark aankwamen, was het eerste wat we zagen de schoolkinderen die op het veld aan het sporten waren. Niet alleen de kinderen die op de Ark wonen, maar ook de kinderen van het township gaan daar naar school. Zodra ze ons zagen kwamen ze naar ons toe en begonnen ons te knuffelen. Dat was erg bijzonder en voor mij onverwachts. Eigenlijk begon onze bediening direct.

We kregen we een uitgebreide rondleiding. We maakten kennis met de groepsleiders, die zelf vaak ook het programma doorlopen hadden en daarna op de Ark zijn gaan werken met mensen die in een vergelijkbare situatie zaten als zij vroeger. Het was erg indrukwekkend om hun verhaal te horen en te zien hoe de Ark mensen tot herstel helpt komen en ze zin aan hun leven helpt geven. En hoe de programma's en begeleiding van de Ark dus hun vruchten afwerpen. Het drugs afkick programma noemen ze ook bewust 'restoration' in plaats van 'rehabilitation'. Eén van de dingen die mij bijzonder aansprak was de aandacht die ze ook hebben voor tieners. Vaak is de focus gericht op mensen die al in de problemen zitten en worden de tieners vergeten, terwijl juist door hun te begeleiden voorkomen kan worden dat ze in de problemen komen.

Ook kwamen we even langs bij de kinderen in de crèche en de kleuterschool. Ook hier waren de kinderen blij om ons te zien en hebben we heel wat high-fives uitgedeeld. Daarnaast werden we getrakteerd op een lied met dans door de kinderen van de kleuterklas en een lied door de New Jerusalem girls (de meisjes die het 'restoration' programma doen), die zo hard zongen dat mijn oren er pijn van deden. Erg ontroerend, kon ik met moeite mijn ogen droog houden.

Het terrein en de gebouwen zien er erg netje uit. De mensen die op de Ark opgevangen worden, werken namelijk allemaal op het terrein, onder anderen door de tuin te onderhouden, de dieren te verzorgen en braakliggende grond te ontgingen. Er is sinds enige tijd ook een groetentuin waar ze hun eigen groenten verbouwen en er zijn fruitbomen geplant. Ook worden het geiten, kippen en nog andere dieren gehouden en lopen er tientallen honden en katten rond. De Ark heeft acht niet alleen het leven van de mensen, maar ook van de dieren waardevol. Op verschillende plekken op het terrein staan drinkbakken voor de honden en katten, maar ondanks dat is er nergens hondenpoep of iets dergelijks te bekennen.

's Middags gingen we boodschappen doen en zijn we 1,5 uur bezig geweest met een aantal prepaid simkaarten te kopen. Bureaucratisch tot en met, dat schijnt typisch Zuid-Afrikaans te zijn. Na het avondeten gingen we met pastor Jack naar het strand om de zonsondergang te zien. Helaas waren we niet op tijd, maar dat maakte de rit door de bergen er niet minder leuk om. En het stand was bij nacht ook mooi om te zien. Daarna gingen we nog gezellig wat drinken en een restaurantje en hadden een even heerlijk vakantiegevoel.

De dag is om gevlogen en nu is het alweer de hoogste tijd om te gaan slapen, morgen is het alweer voor dag en we hebben weer mooie activiteiten voor de boeg.

Tot de volgende keer maar weer!